Rechot nad Smoleńskiem. Przemysł propagandy w cieniu Kremla.

Książka ta nie będzie łatwa w czytaniu. I tym bardziej nie okaże się przyjemna w odbiorze. Dla nikogo. Ani dla członków rodzin, bliskich i przyjaciół ofiar katastrofy smoleńskiej, którzy szczególnie głęboko przeżywają szyderstwa i deptanie pamięci o tragicznie zmarłych 10 kwietnia 2010 r., ani dla tych, którzy biorą tę publikację do ręki jako neutralni obserwatorzy i są przy tym obdarzeni normalną, zwyczajną, elementarną wrażliwością.
A już l zwłaszcza nie dla tych, którzy występują na tych kartach jako negatywni -,,bohaterowie", którym zabrakło nie tylko wyczucia i empatii, ale często przyzwoitości i ludzkich odruchów, a także zwyczajnej kultury osobistej. Bo pomyślmy: rechot nad katastrofą smoleńską i grobami jej ofiar, kpiny z narodowej tragedii, wyśmiewanie bólu i żałoby, szydzenie z upamiętniania krajowej elity, która zginęła pod Smoleńskiem - czy to mieści się podstawowych zasadach moralnych, kanonach humanistycznych wartości albo wyznacznikach polskich tradycji?